Astapadi 7

Astapadi 7

मामियं चलिता विलोक्य वृतं वधूनिचयेन ।

सापराधतया मयापि न वारितातिभयेन ।

हरिहरि हतादरतया सा गता कुपितेव ॥ १॥

Māmiyaṁ chalitā vilokya vṛtaṁ vadūnicayena ।

Sāparādhatayā mayāpi na vāritātibhayena ।

Harihari hatādaratayā sā gatā kupiteva || 1 ||

किं करिष्यति किं वदिष्यति सा चिरं विरहेण ।

किं धनेन जनेन किं मम जीवनेन गृहेण ॥ २॥ हरिहरि

Kiṁ kariṣyati kiṁ vadiṣyati sā ciram virahena ।

Kiṁ dhanena janena kiṁ mama jīvanena gṛheṇa || 2 || harihari

चिन्तयामि तदाननं कुटिलभ्रु कोपभरेण ।

शोणपद्ममिवोपरि भ्रमताकुलभ्रमरेण ॥ ३॥ हरिहरि

Chintayāmi tadānanaṁ kuṭilabhru kopabhareṇa ।

śoṇapadmamivopari bhramatākulabhramareṇa || 3 || harihari

तामहं हृदि संगतामनिशं भृशं रमयामि ।

किं वनेऽनुसरामि तामिह किं वृथा विलपामि ॥ ४॥ हरिहरि

Tāmahaṁ hṛdi saṁgatāmaniśaṁ bhṛśaṁ ramayāmi ।

Kiṁ vane'nusarāmi tāmiha kiṁ vṛthā vilapāmi || 4 || harihari

तन्वि खिन्नमसूयया हृदयं तवाकलयामि ।

तन्न वेद्मि कुतो गतासि न तेन तेऽनुनयामि ॥ ५॥ हरिहरि

Tanvi khinnamasūyayā hṛdayaṁ tavākalayāmi ।

Tanna vedmi kuto gatāsi na tena te'nunayāmi || 5 || harihari

दृश्यसे पुरतो गतागतमेव ते विदधासि ।

किं पुरेव ससम्भ्रमं परिरम्भणं न ददासि ॥ ६॥ हरिहरि

Dṛśyase purato gatāgam eva te vidadhāsi ।

Kiṁ pureva sasambramaṁ parirambhaṇaṁ na dadāsi || 6 || harihari

क्षम्यतामपरं कदापि तवेदृशं न करोमि ।

देहि सुन्दरि दर्शनं मम मन्मथेन दुनोमि ॥ ७॥ हरिहरि

Kṣamyatāmaparaṁ kadāpi tavedṛśaṁ na karomi ।

Dehi sundari darśanaṁ mama manmathena dunomi || 7 || harihari

वर्णितं जयदेवकेन हरेरिदं प्रवणेन ।

किन्दुबिल्वसमुद्रसम्भवरोहिणीरमणेन ॥ ८॥ हरिहरि

Varnitaṁ jayadevakena hareridaṁ pravaṇena ।

Kindubilvasamudrasambhavarohiṇīramaṇena || 8 || harihari

कुवलयदलश्रेणी कण्ठे न सा गरलद्युतिः

हृदि बिसलताहारो नायं भुजङ्गमनायकः ।

मलयजरजो नेदं भस्म प्रियारहिते मयि

प्रहर न हरभ्रान्त्यानङ्ग क्रुधा किमु धावसि ॥ २१॥

Kuvalayadalashreṇī kaṇṭhe na sā garaladyutiḥ

Hṛdi bisalatāhāro nāyaṁ bhujaṅgamanāyakaḥ ।

Malayajarajo nedam bhasma priyārahite mayi

Praha na harabhraṁtyānaṅga krudhā kimu dhāvasi || 21 ||

पाणौ मा कुरु चूतसायकममुं मा चापमारोपय

क्रीडानिर्जितविश्वमूर्छितजनाघातेन किं पौरुषम् ।

तस्या एव मृगीदृशो मनसिजप्रेङ्खत्कटाक्षाशुग-

श्रेणीजर्जरितं मनागपि मनो नाद्यापि संधुक्षते ॥ २२॥

Pāṇau mā kuru cūtasāyakamamuṁ mā cāpamāropaya

Krīḍānirjitaviśvamūrchitajanāghātena kiṁ pauruṣam ।

Tasyā eva mṛgīdṛśo manasijapreṅkhatkaṭākṣāśuga-

śreṇījarjaritaṁ manāgapi mano nādyāpi saṁdhukṣate || 22 ||

भ्रूचापे निहितः कटाक्षविशिखो निर्मातु मर्मव्यथां

श्यामात्मा कुटिलः करोतु कबरीभारोऽपि मारोद्यमम् ।

मोहं तावदयं च तन्वि तनुतां बिम्बाधरो रागवान्

सद्वृत्तस्तनमण्डलस्तव कथं प्राणैर्मम क्रीडति ॥ २३॥

Bhrūcāpe nihitaḥ kaṭākṣaviśikhonirmātu marmavyathāṁ

śyāmātmā kuṭilaḥ karotu kabarībhāro'pi mārodyamam ।

Moham tāvadayaṁ ca tavi tanutāṁ bimbādharo rāgavān

Sadvṛttastanamaṇḍalastava kathaṁ prāṇairmama krīḍati || 23 ||

तानि स्पर्शसुखानि ते च तरलस्निग्धा दृशोर्विभ्रमा-

स्तद्वक्त्राम्बुजसौरभं स च सुधास्यन्दिर्गिरां वक्रिमा ।

सा बिम्बाधरमाधुरीति विषयासङ्गेऽपि चेन्मानसं

तस्यां लग्नसमाधि हन्त विरहव्याधिः कथं वर्धते ॥ २४॥

Tāni sparśasukhāni te ca taralasnigdhā dṛśorvibhramā-

Stadvaktrāmbujasaurabhaṁ sa ca sudhāsyandirgirāṁ vakrimā ।

Sā bimbādaramādhurīti viṣayāsaṅge'pi cenmānasaṁ

Tasyāṁ lagnasamādhi hanta virahavyādhiḥ kathaṁ vardhate || 24 ||

भ्रूपल्लवं धनुरपाङ्गतरङ्गितनि 

बाणा गुणः श्रवणपालिरिति स्मरेण ।

अस्यामनङ्गजयजङ्गमदेवतायां

अस्त्राणि निर्जितजगन्ति किमर्पितानि ॥ २५॥

Bhrū pallavaṁ dhanurapāṅgatarangitaṇi

Bāṇā guṇaḥ śravaṇapāliriti smareṇa ।

Asyāmanaṇgajayajaṇgamadevatāyāṃ

Astrāṇi nirjitajaganti kimarpitāni ॥ 25 ||

तिर्यक्कण्ठविलोलमौलितरलोत्तंसस्य वंशोच्चलद्-

गीतिस्थानकृतावधानललनालक्षैर्न संलक्षिताः ।

सम्मुग्द्धे मधुसूदनस्य मधुरे राधामुखेन्दौ मृदु-

स्पन्दं कन्दलिताश्चिरं ददतु वः क्षेमं कटाक्षोर्मयः ॥ २६ ॥

Tiryakkanṭhavilolamaulitaralottaṃsasya vaṁśoccadal-

Gītisthānakṛtāvadhānalalanālakṣairna saṁlakṣitāḥ ।

Saṃmugdhe madhusūdanasya madhure rādhāmukhendau mṛdu-

Spandaṃ kandalitāściraṃ dadatu vaḥ kṣemaṁ kṣēmañ katākṣormayaḥ || 26 ||

॥ इति श्रीगितगोविन्दे मुग्धमधुसूदनो नाम तृतीयः सर्गः ॥

॥ Iti śrīgitagovinde mugdhamadhusūdano nāma tṛtīyaḥ sargaḥ ॥